പാരമ്പര്യം

കുടുംബ ചരിത്ര രചനയിലെ പിന്നാമ്പുറങ്ങൾ – ഭാഗം 5

പൂർവ്വികർ നടന്ന വഴികളിലൂടെ വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം പിൻഗാമികൾ സഞ്ചരിക്കുന്നത് യൂറോപ്യൻമാരുടെയിടയിൽ സാധാരണയാണ്. തങ്ങളുടെ പൂർവ്വ പിതാക്കന്മാരുടെ കല്ലറകൾ തേടി ഒട്ടേറെ ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഇന്ത്യയിലെത്തിയിട്ടുണ്ട്. മൂന്നാറിൽ തേയിലത്തോട്ടം സ്ഥാപിച്ച് ഇവിടെ മരിച്ച് അടക്കം ചെയ്യപ്പെട്ട ആളെ തേടി നൂറു വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം അയാളുടെ ബന്ധുക്കൾ എത്തിയത് വാർത്തയായിരുന്നു. ഇവിടുത്തെ അനാഥാലയങ്ങളിൽ നിന്നും ദത്തു നൽകപ്പെട്ട് പാശ്ചാത്യനാടുകളിലേക്ക് പറിച്ചു നടപ്പെട്ട അനവധി മലയാളികൾ തങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളെ തേടി വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം തിരികെയെത്തി വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് അവരെ കണ്ടെത്തിയ കഥകൾ അനവധിയാണ്. ഒരു ഇന്ത്യൻ പ്രണയകഥ എന്ന മലയാള സിനിമ ഈ വിഷയത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നിർമ്മിച്ചതാണ്.

പറഞ്ഞുവരുന്നത് നമ്മിൽ അടങ്ങിയ പൊതുവായ DNA ഘടകങ്ങൾ നമ്മുടെ പൂർവ്വികരിൽ നിന്നും കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ടു വന്നതാണ്. മാതാപിതാക്കളെയോ സഹോദരങ്ങളെയോ മക്കളെയോ എത്രയൊക്കെ വെറുത്താലും അവരിൽ അടങ്ങിയ ജീനുകൾ സാഹോദര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും. അതിനാലാണ് സഹോദരങ്ങൾ തമ്മിലും മാതാപിതാക്കളും മക്കളും തമ്മിലുള്ള കൊടിയ വഴക്കുകൾ പോലും ഒരു വാക്കി ലോ പുഞ്ചിരിയിലോ സ്പർശനത്തിലോ ഒരാലിംഗനത്തിലോ അലിഞ്ഞു പോകുന്നത്.

ജീവിതപങ്കാളിയിൽ പൊതുവായ ജീനുകളില്ല. ഒരു പക്ഷെ പങ്കാളിയെ മാറ്റാനും സാധിക്കും. എന്നാൽ സഹോദരങ്ങളെയോ മാതാ പിതാക്കളെയോ പൂർവ്വികരെയോ മാറ്റാൻ സാധിക്കില്ല. നമുക്ക് ചോയിസില്ലാത്ത ഏക കാര്യം നമ്മുടെ ജീനുകളാണെന്ന് സാമാന്യേന പറയാം.

യുവതലമുറ പാരമ്പര്യങ്ങൾക്കോ കുടുംബ മൂല്യങ്ങൾക്കോ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നില്ല എന്ന പരാതി സാധാരണയാണ്. നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കേണ്ട പ്രധാന സംഗതി, പാരമ്പര്യത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവർക്ക് സ്വന്തമായൊരു പാരമ്പര്യം ഇല്ല എന്ന വസ്തുതയാണ് . അതില്ലാത്തവർ പാരമ്പര്യമുള്ളവരെ അസൂയയോടും ശത്രുതാ മനോഭാവത്തോടും കാണും. അവർ ആരാജക ജീവിതത്തിന്റെ വക്താക്കളായിരിക്കും.

യൂറോപ്പിലും മറ്റും പരീക്ഷിച്ചു പരാജയപ്പെട്ട ഹിപ്പിസം പോലുള്ള സംഗതികളുടെ ഇന്ത്യൻ പതിപ്പാണ് , മയക്കുമരുന്നിലും അരാജക ജീവിതത്തിലും അഭിരമിക്കുന്നവർ പിൻചെല്ലുന്നത്. ലിവിങ്ങ് ടുഗതർ വലിയ സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകുമെന്ന് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ തോന്നുമെങ്കിലും നിയമവ്യവസ്ഥയിലും സാമൂഹിക പരിതസ്ഥിതിയിലും അംഗീകാരമില്ല.

ഓരോ രാജ്യത്തിനും ദേശത്തിനും സമുദായത്തിനും പാരമ്പര്യമായി രൂപപ്പെട്ടുവന്ന സാമൂഹിക ക്രമങ്ങളും കുടുംബ സംവിധാനവുമുണ്ട്. അതിൽ അംഗങ്ങളായ ഓരോരുത്തരെയും പരിഗണിക്കുന്നുണ്ട്. അങ്ങനെയുള്ള കൂട്ടായ്മകൾ ശക്തവും ദൃഢവുമാണ്.

ഈ ഗ്രന്ഥരചനയുടെ വേളയിൽ പൂർവ്വ പിതാക്കന്മാരുടെ വഴികളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുവാൻ ഭാഗ്യമുണ്ടായി. 60 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് കൊച്ചി പാപ്പൻ തന്റെ നോട്ടുബുക്കിൽ , തനിക്കറിയാവുന്ന ചരിത്രം എഴുതിയപ്പോൾ ഒരിക്കലും ഓർത്തിട്ടില്ല, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമികൾ ആ കൊച്ചു നോട്ടുപുസ്തകത്തെ ഒരു ചരിത്ര ഗ്രന്ഥമാക്കുമെന്ന്. അദ്ദേഹം ചെയ്ത ഒരു പ്രവർത്തി എത്ര വലിയൊരു കാര്യത്തിനാണ് ബീജാവാപം ചെയ്തത്.

ചരിത്രരേഖകൾ പരതുന്നതിനിടയിൽ വളരെ ആകസ്മികമായാണ് എന്റെ വല്യപ്പച്ചൻ (കെ ജെ തോമസ്) ദീപിക പത്രത്തിൽ റബർ കർഷകർ നേരിടുന്ന പ്രതിസന്ധിയെപ്പറ്റി എഴുതിയ ഒരു ലേഖനം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. നാല്പത്തഞ്ചു വർഷം മുൻപെഴുതിയ ആ ലേഖനം ഇന്നും കാലികപ്രസക്തിയുള്ളതാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറിവും ദൂരക്കാഴ്ച്ചയും ആശയങ്ങളുടെ വ്യക്തതയും ആ ലേഖനത്തിൽ കാണാം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധിഷണാശേഷി ആ ഒറ്റ ലേഖനം വെളിവാക്കുന്നു. അതെഴുതിയപ്പോൾ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല , തന്റെ പിൻഗാമി അതു കണ്ടെത്തി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുമെന്ന്.

നാമിന്ന് അനുഭവിക്കുന്ന ജീവിതത്തിന് മൂലക്കല്ലായത് പൂർവ്വികരുടെ ജീവിതമാണ്. പിൻഗാമികളുടെ ജീവിതം പടുത്തുയർത്തപ്പെട്ടത് ചെറുതെങ്കിലും ഉറപ്പേറിയ ആ കല്ലിന്മേലാണ്.

പാരമ്പര്യത്തെ നിഷേധിക്കുന്നതിലല്ല, അത് അംഗീകരിച്ച് വർദ്ധിത വീര്യത്തോടെ ജീവിക്കുന്നതിലാണ് നാം അഭിമാനിക്കേണ്ടത്.